Het is weer zover, Hemelvaartweekend 2017 staat op het punt van beginnen. Om 6.00 uur verzamelen we bij ons clubhuis Café De S-Bocht om na een vers gezet kopje koffie genuttigd te hebben onze motoren te bestijgen. De organisatie dit jaar was in handen van Luus, Richard en Wilfred en het moet gezegd, de heren hebben de reis goed voorbereidt. De navi mensen hadden op tijd de routes toegestuurd gekregen zodat om exact 6.30 uur de neuzen richting zuiden wezen. Het weer was goed, ietwat koud nog wel maar wij klagen niet, de zon schijnt ons goed gezind te zijn aankomende dagen. Na zo’n 2.5 uur gereden te hebben moest er voor de eerste keer getankt worden, met name de rode duivels krijgen na zo’n 220 km mundige dorst.

 

Nadat wij ons lichaam opnieuw in model gebracht hebben (knieschijven op de plaats gedrukt, ruggenwervels op volgorde gezet, polsen gerekt en gestrekt etc) vervolgen wij onze weg. We hebben met Hans en Gerda afgesproken op een mooie plek rond de klok van tienen afgesproken voor eigenlijk de lunch maar dan wel op een vreemd tijdstip. Geeft niks, we waren blij dat de achterklep van de Yeti omhoog ging en daar het traditionele voeder te voorschijn kwam. Het hoogtepunt is toch altijd weer het slaatje van de Aldi, compleet met rauwekost, ei en mayo. Dit jaar had de organisatie gemeend het assortiment uit te breiden met ……….jawel PEPERKOEK. En echt waar het ging erin als “zoete koek”!

 

Na zo’n 650 km en 12 uur verder komen we zo rond de klok van 17.45 uur aan bij Haus Chris. Wel in twee groepen want we waren elkaar in Bad Rippoldsau kwiet gereden. We moesten keren op de weg omdat het hele stadcentrum opengebroken erbij lag en de eerste 6 motoren gaan links af en de laatste 3 motoren gaan rechts af. Na een paar halsbrekende toeren uitgehaald te hebben en mensen de schrik van hun leven bezorgd te hebben met onze rijkunsten zitten we uiteindelijk alle 13 aan het eerste heerlijk Schultenbrau biereke (ok wer van de Aldi) te proosten op een gezellig hemelvaartweekend!

Nadat iedereen het zweet van zijn body heeft afgespoeld gaan we rond achten op zoek naar een heerlijk restaurant in het centrum van Schapbach. Muttie van haus Chris had ons de weg gewezen, als we toeristisch wilden lopen moesten bij brug 1 het riviertje over en bij brug 3 weer naar de andere kant en dan was daar restaurant Sonne. En inderdaad, we lopen dur zo tegen an:)! We hadden zo’n beetje het hele restaurant tot onze beschikking en nadat iedereen zijn bestelde maaltijd voor ziene “tebbes” geschoven kreeg werd het aardig stil aan tafel. Na de gedane arbeid gedurende 650 km was de inwendige mens toe aan een opknapbeurtje. Rond ??? gingen we weer huiswaarts. Deze keer kozen we voor de kortste route en bleven we aan de goeie kant van de rivier lopen. De laatste vier, vijf personen hadden net iets langer de tijd nodig om thuis te komen. We moesten toch echt even stil blijven staan bij zoveel bloemenpracht langs de kant van de weg en Jan kon eindelijk zijn tweede roeping, machinistje spelen, ten uitvoer brengen. Later werd er ook nog even aan boomstam heffen gedaan en toen waren de kienders klaar met het speelkwartiertje en gingen we vrolijk verder huiswaarts.

Eenmaal terug in haus Chris vatte we dur nog ennuh! We evalueren de dag en gaan zo rond de klok van tweeen naar het mandje. De volgende morgen was iedereen buitengewoon fris en fruitig en lieten we ons het heerlijke ontbijt met duitse “breudsjen” goed smaken. Met deze goede bodem konden we er weer tegen aan en stond iedereen om 10 uur in het leer bij de motor om een dagje te gaan toeren door het mooie Schwarzwald. Na zo’n anderhalf uur vonden we het wel tijd worden voor het eerste terrasje van de dag en streken we neer op een terrasje met uitzicht op een broedend ooievaarspaar!

De zon begon al aardig op te warmen dus wij rap weer van dat terras om verkoeling te krijgen van de heerlijke rijwind in de bosrijke bochtige wegen van dit mooie stukje Duitsland. En zoals altijd duurt het even voordat iedereen zijn positie heeft ingenomen maar dan eindelijk wordt al dat bruut geweld gestart……behalve de Gold Wing van Bart. Die weigerde dienst. Alle techneuten die de motorclub rijk is staken hun neuzen in dit wonderlijke probleem en kwamen na diverse motoren af gebroken te hebben voor gereedschap, tot de conclusie dat de accu kapot was. De beste man van het terras wist en goede garage op 2 km en daar werd een nieuwe accu besteld die later die middag, of beter laat in de middag door de koerier gebracht zou worden. Nadat de heren de motor van Bart hadden overgestart en weg gebracht doken wij maar weer terug op dat gezellige terras met ooievaars. Dit keer moest er meer aan te pas komen, er werd massaal een bratwurst mit mayo besteld. Helaas was de mooie zo goed als op dus hebben we ons uitgeleefd op het uitknijpen van die ene fles.

Uiteindelijk eind goed al goed, Honda gemaakt, Bart en Annie blij en hup rap terug naar haus Chris! Daar moest er toch danig bijgetankt worden van deze vermoeiende toertocht en kon met op het terras rustig bijkomen van al de gereden kilometers.

Richard lust er nog wel ennu en hebben we even een zwaaimoment naar Gert-Jan en Caroline in huize Vallon Vert. De verdere avond voltrekt zich zonder noemenswaardige bijzonderheden en sluiten deze af rond de klok van …….?

Deze zaterdag zal ons gezelschap zich opsplitsen in twee groepen. Eén groep zal de hitte gaan trotseren op de motor met weer een mooie tocht in het vooruitzicht. De andere helft zal vandaag een bezoek gaan brengen aan de stad Freudenstadt. We zaten deze dag weer voor dag en dauw aan het ontbijt dus rond de klok van 10 uur gaat ieder zijns weegs. De motorrijders kwamen met de volgende plakpletjes thuus, de beelden spreken voor zich, ze hebben gereden door een fantastisch mooi landschap.

En de citytrippers arriveren in hartje Freudenstadt. Een mooie stad om door de oude stadskern te wandelen en een pitstop te maken bij de verkoelende waterpomp en pleinfontein!

Zoals te zien heeft iedereen goed vermaakt deze dag met één verschil, de gezelligheid op de terrasjes!

Grapje 🙂

Als iedereen rond 19 uur weer terug is bij de hut en het klamme zweet van zich heeft afgespoeld doen we ons voor de laatste keer te goed aan een heerlijke maaltijd bij restaurant Sonne. Omdat we in drie avonden voor een mundig goeie omzet gezorgd hebben kregen we als dank een heerlijke snaps geserveerd. Die was zo lekker dat we een fles gekocht hebben en die hebben in Haus Chris nog iekus kapot geschoten. Muttie was inmiddels gevlucht naar Gran Canaria dus van overlast kon deze avond geen sprake zijn.

Na een korte nacht is het alweer zondag, we vertrekken rond 9.15 uur weer richting Sint Agatha waar we om 17 uur veilig en compleet arriveren bij ons clubhuis. Het was weer een TOP weekend, we kunnen het weer een jaartje doen met de verhalen!

Voor meer foto’s zie de fotopagina’s.

Groetjes Debby